Definitie van de Farizeeën

Het woord komt van het Hebreeuwse perusim Farizeeër wat betekent aparte, separatistische. De Farizeeën worden gedefinieerd als samengesteld uit de joodse gemeenschap, die zich ontpopt als klasse tijdens de derde eeuw politiek-religieuze groep BC . Na de ballingschap , de overheid monarchie van de Israëlieten bleef bij ons in het verleden; en in plaats daarvan de Joden stichtte een kerkgemeenschap half staat, half. In tegenstelling tot Sadduceeën (afstammelingen van de Hogepriester), de Farizeeën werd hun interpretaties werden door de meerderheid van de Joden, dat is waarom ooit de tempel valt, nemen ze officieel de judasmo en geaccepteerd transformeerde de cultus, trasladndolo naar de synagoge (vergadering huis).

Zijn leer is gebaseerd op de volgende: geloven in de onsterfelijkheid van de ziel , voor hen, niet alle eindigde met de dood , integendeel, zielen wonen seguan. Het geloof in de menselijke vrijheid, accepteren dat het lot TENA invloed op mannen, maar deze gesnoeid beslissen wat te doen met hun leven.

Crean in beloning en eeuwige straf, de zielen van de goede werden beloond, terwijl het slecht voor straf naar de hel gestuurd . Gehoorzaamheid aan haar interpretatieve traditie refirindose religieuze verplichtingen (gebeden, rituelen van aanbidding, etc.. ). ze geloven in de opstanding, de zielen van de goede wezens krijgen een nieuw lichaam, maar geen aardse lichaam, maar wel een die volharden in de eeuwigheid.

Een van de belangrijkste kenmerken van de Farizeeën, was de gevoel van superioriteit over de heidense volken Tenan en afgodendienaars . Zijn arrogant en trots voorschriften, ontwikkelde een overdreven formalisme, in zoverre dat het huwelijk met heidenen is verboden, zelfs veel van de eerder contrados huwelijken werden opgelost als gevolg van de wetgeving vastgesteld door hen.

Het is echter belangrijk op te merken dat de farisesmo, in zekere zin, geholpen om de grond voor inleiding tot het christendom te bereiden, net als de Farizeeën die het geloof in de opstanding en toekomstige beloningen te spreiden. Kortom, de culturele invloed, vertegenwoordigde een fundamenteel element in de capacitacin van de nationale wil en het doel van de toegang tot het christendom .

.