Definitie van Mitochondriën

De Mitochondriën zijn de organellen van de cellen die verantwoordelijk zijn voor het beheer van energie voor de celweefsel zijn gewone gedrag. Mitochondriën gebruiken ATP (adenosine trifosfaat ), dat is een fundamenteel nucletido in cellulaire energie obtencin. I wordt gevormd door een stikstofbase (adenine ) bevestigd aan koolstof 1 een pentose suiker type ribose, die de koolstof gebonden 5 heeft drie fosfaatgroepen. Deze stof is van vitaal belang voor het functioneren van cellen, een mislukking op het niveau van mitochondriën vertegenwoordigt een totale of gedeeltelijke inactiviteit van de cellen, dus of het nu een klier die werkt, het wonen in het scheiding van hormonen betekent een ernstig probleem in de ontwikkeling van de soort .

Mitochondriën estn bestaat uit een vast membraan externe van ionen en solide glucosos, die wordt doorboord van binnenuit door de eiwitten die inhoudt dat de vorming van de poriën door het passeren van de moleculen geladen met energie die een afmeting hebben niet meer dan 2 nm. Het membraan dat de mitochondriën is verdeeld in drie gebieden, waar het cytoplasma , de intermembrane ruimte mitochondriale matrix en bevinden zich .

En de cytosol , bereid zijn alle componenten clul , in eenvoudige termen is het oplosbare gedeelte van de celstructuur, waar estn alle organellen en waar de functie is ontwikkeld van elk.
De intermembrane ruimte heeft vergelijkbaar met de cytosol verbinding echter door pompproces eiwitten door de mitochondriën deze rijke vloeistof in lipiden wordt geladen met protonen grote hoeveelheid , zodat die interfereert direct in krachtoverbrenging.
Tenslotte is de mitochondriale matrix , vinden we DNA en RNA als clul prokaryote , dit laat ons werken om de redenen dat de schepping voor eeuwig verbonden is met de omliggende energie in onze cellen te onderzoeken. In het cytosol de Krebs cyclus en de synthese van vetzuren. In het mitochondriale matrix metablicas routes hebben verschillende plaats voor het leven.

.