Ius Soli definition

Ius Soli, afkomstig uit het Latijn betekent " wet de bodem " wat dit kan worden uitgelegd als het recht om op een bepaalde plaats. tegenstelling jus sanguinis, ius soli maakt de integratie van immigranten in een bepaald land , deze kunnen een normaal leven als ieder ander wezen buitenlandse leiden. Dit jurdica uitdrukking wordt vaak gebruikt voor de rechtsstelsels van verschillende landen om nationaliteit verlenen een persoon of individueel door de feit geboren op dat grondgebied of jurisdictie, ongeacht hun staatsburgerschap, nationaliteit of aandoening migratie van ouders.

Overall zou kunnen zeggen dat het ius soli is een principe dat gaat dan gebruikelijk en historisch krijgen migranten aangenomen en bevorderd, met het oog op de integratie van buitenlanders of op te nemen, en in sommige gevallen verhoging van de bevolking van zei pas. Deze naties keuren dit principe en het aannemen van deze wet worden gekenmerkt door democrticos staten, vrije gedachte, en bijna altijd met weinig of geen raciale vooroordelen .

En verandering de naties ter ondersteuning van de ius sanguinis principe of enige criterium voor die personen te nationaliseren worden gekenmerkt door de volledige verwerping van vreemdheid en proberen met alle middelen om de veronderstelde zuiverheid van het ras te behouden, te voorkomen elke mogelijke manier die mensen buiten dat land of gebied te bereiken treden bepaalde gemeenschap.

In het artikel 15 van de universele verklaring van de rechten van de mens blootstelt het universele recht op een nationaliteit; bijvoorbeeld in Europa wordt toegepast het ius soli, in aanvulling op Groot-Brittannië en Frankrijk, op haar beurt Spanje geldt alleen voor uitzonderingen; de andere Europese landen meer te steunen alle ius sanguinis. In Latinoamrica passeert ten gunste van de integratie van immigranten in hun grondgebied toe te passen ius soli, als ook van de Verenigde Staten en Canada

.