Definitie van rationalisme

Rationalisme wordt gedefinieerd als een beweging filosfico , die developme in Europa (Frankrijk) tussen de zeventiende en achttiende eeuw. De maker was Ren Descartes . Deze filosofische stroming is gebaseerd op de reden als de belangrijkste oorzaak voor de kennis captacin. Het idee van rationalisme strijd empirisme, gebaseerd op de ervaring en praktijk . Descartes ondersteunde de theorie dat alleen onthullen de reden snoeien mogelijk universele werkelijkheden, en dat dit snoeien optreden omdat deze realiteiten waren natuurlijk en niet afgeleid van eerdere ervaringen.

Onder de belangrijkste kenmerken waarmee u de rationalistische aanpak kan samenvatten is dat door de empirisme , diende als basis voor het ontstaan ​​van een andere beweging genaamd kunstwerk , ook het mechanisme van het universum, de creatie van leerstellingen als fatalisme, gnoseolgico platonisme en atomisme. Evenals het gebruik van logisch-wiskundige methode de redenering uit te leggen.

El trmino rationalisme stelt dat de kennisbasis is gericht op de reden, weerleggen het idee van zintuigen, omdat deze kunnen leiden tot equivocacin. Verdedigt exacte wetenschappen, zoals wiskunde, met behulp van de deductieve methode, als het belangrijkste mechanisme om ware begrip te bereiken.

In TICA rationalisme is de aseveracin dat morele principes zijn natuurlijke de mens, en dat deze beginselen zijn onmiskenbaar in 's op de rationele faculteit. In de godsdienstfilosofie het geratificeerd, dat de fundamentele ideeën van de religie zijn natuurlijk in 's, en die openbaring is overbodig. Deze aanpak heeft geleid tot het rationalisme tot een anti-religieuze rol aannemen.

.