Definitie van Romeinse cijfers

Het systeem van de Romeinse cijfers is een niet-positionele methodologie is ontstaan ​​door de oude Romeinen al lang geleden tijd ATRS en werkgelegenheid in heel zijn rijk, want voor dat invencin ieder individu om een ​​berekening of berekening van het element te dragen ze mogen niet te scheiden van de andere, door de omvang of vorm de mens wordt gezien in de noodzaak om de vingers op de rekening brengen . de grote Romeinse Rijk Propag hele Europese continent, Pate West-Azië en Noord-Afrika haar nummering; Omdat deze werkwijze zeer nuttig en cmodo voor optellen en aftrekken en andere soorten rekeningen. reeds in het stadium van opwekking werd vervangen door een ander systeem, de Indo-Arabico .

De Romeinse cijfers zijn nummering waarin ze worden gebruikt zeven hoofdletters als symbolen en elke werd werd een numerieke waarde toegekend, zoals ik voor 1, 5 V; X 10; L tot 50; C naar 100; D 500 M en 1. 000, de opkomst en de noodzaak om oudere woorden te vervangen, de multiplicatieve principe dat wordt gebruikt door het plaatsen van een lijn horizontaal boven de werd gebruikte symbolen. Vandaag de dag wordt vooral gebruikt in de nummers van hoofdstukken en volumes van een werk , in handelingen en scènes van een werk van theater in designacin congres, olympics, assemblages, certmenes, in de namen van aardappelen, koningen en keizers, boek hoofdstukken van onder vele anderen.

.