Definitie van meiose

De Meiose is een complex proces van celdeling nauw verwant aan geslachtelijke voortplanting . Dit mechanisme van evolutie bestaat in hoofdzaak in dubbel van clul , meiose omvat dat het cellichaam gescheiden in twee en dan deze twee, bij de werkwijze volgens metamorfose , het nieuwe deel ontworpen formulieren en evolueert naar een gelijk, met dezelfde kenmerken, functies en identiteit, dit is het cellulaire proces van de vorming van gameten (sperma en eicellen ). Het orgel speler is waar meiose maakt zijn belangrijkste verschijning.

Het proces van meiose wordt aangeduid als de eerste scheidingsstap (in twee delen) wordt de cel in een diploïde , maar onmiddellijk begint de tweede fase waarin de cel verwerft de naam haploïde en het is in vier delen waarin de cel verdeeld moeder. Dit proces maakt de massaproductie van de belangrijkste onderdelen uitgewisseld in seksuele relatie voor de schepping.

El wetenschappelijke studie heeft het proces vier keer, die verkondigen en uit te leggen aan de voortzetting ingedeeld:

1) Interface : in dit stadium het DNA verkrijgt eigendom van gescheiden in twee, waardoor de grootte verhoging en is zichtbaar het gedrag van de cel die een soort deellijn tot scheiden ontstaat. Het is het begin van meiose.

2) profase: chromosomen Moleculaire snijden, waardoor manier om de identiteit van elk van de partijen te scheiden, verdwijnt celmembraan, de diploïde nu klaar om vorm te krijgen.

3) Anafase : De onafhankelijkheid van de paren van chromosomen, kiezen om naar dezelfde pool van de cel lichaam nieuwe vormen en hun nieuwe leven, het proces bijna uiteinden.

4) Telofase : Laatste fase waarin de celmembraan afzonderlijk in elk van de nieuwe cellen gecreëerd wordt gevormd, en in dit stadium elk heeft zijn eigen en slechts materialen Genetische, onafhankelijk van elk het gaat om de vorming van de toestand van de functie en de productie van meer cellen volgens de werkwijze van meiose.

.