Definitie van Sonnet

Het sonnet is een poëtische lyrische samenstelling , die in de dertiende eeuw door Giacomo Lentino ontstond in Italië . Het is een van de meest ontwikkelde samenstellingen en wereldwijd verspreid, die is zeer goed door verschillende auteurs, mantenindose kracht over de jaren.

De traditionele sonnet bestaat uit Spaanse endecaslabos verzen veertien, verdeeld in vier coupletten : twee kwartetten en twee drieling met rijm. In de eerste kwatrijn het onderwerp wordt verhoogd tot het sonnet te behandelen, en de rest van het gedicht is ampla en nadenken over het, maar dit regel is niet-exclusief .

Originalmente, het sonnet werd gestructureerd door een inleiding, ontwikkeling en conclusie ; deze structuur is gewijzigd met het verstrijken van de tijd en de aard van Sonnet Oued poesas alleen verbannen naar hetzelfde werk ritmische .

is belangrijk op te merken dat de cijfer exponent bij uitstek van dit genre literaire was het Italiaanse Arezzo sonetista Francesco Petrarca , die LOGR brengen deze stijl naar andere delen van het continent , beïnvloeden in grote schrijvers, vooral in de dichters je Spanjaarden. Petrarca is de auteur Canzoniere songbook, die het sonnet in de zuiverste vorm van manifestatie van romantiek convirti.

De Alexandrijnse sonnet, sonnet is een variant van het Castiliaans geïntroduceerd door de beroemde dichter Ruben Daro . Vaak gebruikt in de modernistische poëzie, caracterizndose omdat endecaslabos traditionele sonnet worden vervangen door Alexandrine verzen veertien lettergrepen, verdeeld over twee hemistiquios (vers in tweeën gedeeld door een pauze intonatie)

.