Definitie van de landgrens

Landgrenzen worden gedefinieerd als de ruimte land dat een land scheidt van een ander . Voor een landgrens afbakening algemeen zichtbare elementen van de geografie worden gebruikt, bijvoorbeeld, een berg, een huis, etc.. Dat is de reden waarom de indeling van de natuurlijke grenzen (rivieren, bergen, etc die voortvloeien. ) En kunstmatige (muren, bruggen, enz.).

Natuurlijke grenzen zijn degenen die worden gedekt door geogrficos elementen, zoals een rivier, kan een bergketen of de zee een obstakel om de circulatie. Natuurlijke grens naar voren als een theorie gebaseerd onder de rationalistische theorie door de francs geweest zoals aanvaard binnen de vraag de uitbreiding van haar grenzen beleid. Wat thuis leek de oprichting van een grens te zijn met het oog op de verdediging van de natie te garanderen, werd in de loop van de tijd , een reden voor de territoriale uitbreiding als basis voor het nationalisme en imperialisme.
Sin
Maar de huidige geografie is gebleken dat ondanks de politieke gedachte, kan de daadwerkelijke grenzen worden veranderd, bijvoorbeeld wanneer zij het gevolg zijn van oorlogen, dus die worden niet bepaald door natuurlijke elementen.

Enkele van de meest beroemde natuurlijke grenzen in de wereld zijn: de grens tussen Nepal en China wordt gekenmerkt door de hoge berg in de wereld Everest de . Van de Verenigde Staten en Canada hebben de langste in de wereld ms grens Niagara Nigara met bijna 9. 000 km lang. Een andere natuurlijke grenzen ms lang is de Pyreneeën (Spanje, Frankrijk en Andorra), die wordt gevormd door een bergketen ligt op ongeveer 400 km lang. Op dezelfde manier

aan de landgrenzen kan worden gevonden in gebouwen die gemaakt zijn door de mens te identificeren up dnde dnde komt een territorium en het andere begint, deze onderzoeken is wat kunstmatige grens genoemd; Dit kunnen muren, bruggen, monumenten etc..

.